انگل شناسی پزشکی Medical Parasitology
مکانیسم عمل ائوزینوفیـل ها در عفونتهای کرمی(واسطه های ایمونولژیکی)
افزایش ائوزینوفیـل ها یکی از تظاهرات ایمنی شناختی مشخص در عفونت های انگلی است. پاسخ ائوزینوفیلی اغلب علاوه بر بافت ها، جریان خون را نیز در بر می گیرد و تقریبا همیشه وابسته به عفونت ناشی از کرم هاست تا تکیاخته ها. علاوه بر این ائوزینوفیلی در عفونت های انگلی پاسخی به تهاجم بافتی انگل است و حضور انگل ها در روده به سادگی این پدیده را تحریک نمی کند.
این نکته که آیا عوامل اختصاصی مانند ماهیت فیزیکی-شیمیایی آنتی ژن ها و یا انواع خاصی از مجموعه های ایمنی آغازگر ائوزینوفیلی و یا فقط به سادگی در رابطه با آن قرار دارند، ناشناخته است.
یکی از مواردی که باعث ائوزینوفیلی در خون و حمله آنها به کرم ها می شود، تاثیر از اینترلوکین ها است.
لنفوسیت های Tهلپر IL4 را تولید می کند. IL4 با تحریک لنفوسیت B اختصاصی سبب افزایش سطح IgE اختصاصی می شود.
آنتی بادی های تولید شده با قرار گرفتن روی آنتی ژن های سطح کرم ها واسط اتصال ائوزینوفیـل ها و کرم می شوند، که این عمل باعث شروع فعالیت دفاعی ائوزینوفیل ها و نابودی کرم به کمک مواد مترشحه از ائوزینوفیل می شود.
